Bana, " Yunus!" dedi, parmağını kalbimin
üzerinde gezdirerek, " Burası kalbinin en değerli yeridir.
Burada siyah bir nokta vardır. Canın canı, sevenin
cananı buradadır. O nokta, yoğun bir damla kandan ibarettir.
Adına 'süveyda' yahut 'sevda' derler. Siyaha çalan
rengi yüzündendir bu isim. Çünkü sevda, kara talih içinde,
o kara kan damlasında büyür. Bütün tecelli denizleri,
bütün aşk fırtınaları, işte o bir damla kanda dalgalanıp çırpınır.
Aşırı sevgi bu damlayı tahrip edip dağıtırsa, parçaları
bütün vücuda dağılır. Aşk, işte bu dağılmanın adıdır ve
o dağılırsa aşık artık ne yaptığını bilmez olur. " Bütün bunları
bir yerden okur gibi söylemişti. Kimden dinlemiş yahut
hangi kitaptan okuyup öğrenmişti elbette bilemedim.
" Sevda, Yunus'um, sevda!.. " diye devam etti sonra, yutkundu
ve mırıldandı: " O noktanın adına sevda demişler!.."