Oturduğum eve daha rahat mobilyalar alıp, işten döndükten sonra, yanlızlığın sessizliğinde mobilyaların estetikliğine bakarak kendi ruhumu dinlendiriyorum. Kalıplaşmış cümleler kullanmayın. Kimse gidip ne seviyorsa onu yapamayacak. Adamın en evdiği şey camdan dışarı bakmaktır ama ömür boyu camdan dışarıya bakamaz. Adam resim yapmayı seviyordur ama sürekli huzur dolu resim yapamaz. Çünkü Karşı konulamaz bir düzenin içerisinde. Adımını her atışında, gözlerini farklı tarafa her çevirdiğinde , her ses çıkartışında diğer insanların varlığını hissediyor.
Diyeceksin ki, diğer insanların amoroqoyo. Doğru. Diğer insanları görmezden gelip geçilmez bir kale gibi kalabalıkta gezmek gibi bir seçenek var. Ama insanların, sağlam temellere dayandırarak, derinlikle kurduğun cümleleri anlanılabilecek en saçma yerinden anlayıp, verilebilecek en sama yanıtları vermek gibi bir yetenekleri var. Bu saçmalıkları duyduktan sonra, ulan dıbına koydumun evlatları, bu kadar da mı olabiliyor be . Bu kadar nasıl anlayabildin lan bunu ? Bunu nasıl böyle iğrenç gibik bir hale sokabildin lan? Böyle gibik bir yol var mıymış lan sorularını sana sordurtma gibi ayrı bir yetenekleri de var.
Bundan sonra da yapıyor olduğun her akla değer işte, bu soruların ağırlığını hissederek, düşüncelerinin akışını yavaşlatan bu sorulara seni maruz bırakma gibi bir yetenekleri var.