Karşımda ki hocanın ara dediğini duymamla kafamı kaldırdım. Etrafa bakmaktan kendimi alıkoyamadım. Normalde kimseyle konuşmayan, kendi halimde bir çocuktum. Hayır,bu cool olmak değildi. Cünkü notlarım iyidi. Saçlarım berkecanlar gibi uzun değildi. Tam tersi dazlak denilebilecek saç tipina sahiptim. Gözlerim mavi, yeşil,sarı değildi. Geceden bile karanlık gözlerim vardı. Belki bunları subay olan babamdan almıştım.

Kafamda ki saçma sapan bu düşünceler ile kafeteryaya indim. Bufenin arkasında Mehmet abiyi görünce sevinmiştim. Kafeteryayı iki kişi işletirdi. Birisi Ela denilen, buruşuk tipli biriydi. Kendisinin azgın olduğu söylenirdi. Kendisini genç erkeklere gibtirirdi. Kafamda yine bir milyon düşünce vardı. Bunlari gibtir ederek Mehmet abinin yanında gittim. Öğrenciden anlayan biriydi.

-Mehmet abi hayirli cumalar.
-Oo Çakırım, hoş geldin. Sıcak tost var, vereyim mi ?
Öğrenci halinden anlar demiştim. Bu soğukta bile tostları sicak olurdu.
-Olur abim çok sağol.

Mehmet abi arkasini dönüp tostumu verdi. Sağ taraftan ayranımı alıp, parayı biraktiktan sonra arkadaki masalardan birisine oturup yemeye başladim.