En sol köşe bana abone olduğu için oradan ayrılmıyorum direk oraya oturuyorum tabi, otururken hani asosyallerde bir huy vardır. Camın yansımasından bugün bir gelişme varmı diye tipime bakıyorum. Yol uzun olduğu için her gün inen binen insanları izliyorum. Yaklaşık 20-30 dakika sonra yaklaşıyoruz okula. Ben utana utana ayağa kalkıyorum ve stop düğmesine basıyorum. Genelde bu buton hep çalışmaz, çalışmayanlarda bana denk gelir. Herkesin arasında "iNECEK VAR" demeye dahi utanıyorum ama yinede korkak ve titrek bir sesle "iNECEK VAR" diyorum. Belki ses tonum yüzümden kaç kez okula 1 kilometre uzakta inmişimdir bir bilseniz.