Asosyal bir binin tekiydim, tek yaptığım bilgisayar başında tüm gün oturup zaman öldürmekti. Daha sonrada kan çanağı olan gözlerimle kalkıp sabah okula zombi gibi gitmek. Farklı birşey yapamıyoruz tabi, tip desen saç baş incin gözler mosmor para desen bizi bulmaz. Sevgili ve sosyal ortamda yok tabi. Ot gibi yaşıyorduk. Dersler desen kalmamak için zütümüzü yırtıyoruz. Yaşamak için sebep yok ama yaşıyoruz.

Sabah kalktım postaneler durağında kırmızı beyaz otobüsleri bekledim, kafamda kapşon. Elimde kentkart gelmesini bekliyorum. Sonunda geliyor ve biniyorum. Oradaki gözler bana öyle bir bakıyormuş gibi hissediyorum ki kimseyle göz göze gelmemek için bir an önce kartı okutup abone yerime oturuyorum.