Türk olmak, kendisini Türk hissetmek, dünyanın en büyük mutluluğudur... Hukukî tanımlamayı bir yana bırakırsak, şöyle diyebilirim: Benim için Türk, genel kabul görmüş tüm güzel davranış ve düşünüşlerle gönül sarayını inşa eden kişidir. Hemen belirtmeliyim ki, dünyanın hiçbir dilinde 'gönül' sözcüğünün karşılığı bir sözcük yoktur. Gönül, yalnız Türk'ün dilinde vardır. Benim için Türk, ulu Tanrı'nın dünya insanlığına bir armağanıdır. Şu gerçeği açıkça ifade etmek zorundayım: Son dört bin yıldır dünya üstünde kesintisiz olarak adından söz ettiren iki millet var; biri Çinliler, diğeri ise Türkler! Çinlilerin dört bin yıl boyunca kesintisiz kendinden söz ettirmeleri çok kolay olmuştur. Çünkü Çinliler yurt değiştirmeden kendi yurtlarında varlıklarını sürdürmüşlerdir. Ama Türkler öyle değil. O dört bin yıl içinde Pasifik Okyanusu'na burun veren Kamçatka yarımadasından, Adriyatik'e kadar uzanan bir coğrafya hareketliliği içinde var olabilmek, çok zordur. Dünya insanlık ailesi içinde, bunu yalnız Türkler başarabildi. Bu görkemli durum, bir kuru övünme değil. Türk'ü ötelemeye çalışan kimi ahmak zavallılar için bir kesin gerçeği daha ifade etmeliyim. Yabancı tarihçiler, "Dünya tarihinden Türkleri çıkartınız, tarih ilginçliğini kaybeder" diyor. Tüm bu sözlerimden, bir 'Avrupa hastalığı' olan kaba bir ırkçı yaklaşım anlaşılmasın. Öylesi bir ırkçılık Türk'ün dünyasında barınamaz. Ama şu da var ki; Türk'ün aşağılandığı, yok sayıldığı, sıradan bir 'etnik grup' olarak sunulmaya çalışıldığı yerde, 'Türk'ün ne olduğu' bilmeyenlere en keskin biçimde bildirilir; bildirilmesi de gereklidir. Bence Türk -durağı uçmak olsun- Niyazi Yıldırım Gençosmanoğlu'nun dediği gibi- "Ulu Tanrı'nın soylu gözdesi"dir. Türk'ün ruhunu bir coğrafya parçası ile sınırlandıramazsınız. Türk'ün gönlü önce yurduna, sonra dünyaya açılan bir ulu saraydır. Türk'ün sevgisinden tüm yaratılmışlar pay alır.

Rez gelirse Devam edicem...