Mutfağa gidince gördüğüm şeyi asla unutamadım. Ahmet bir tasın içinden kanla karışık hayvan sakatatı yiyordu. Ağzı yüzü kan içindeydi. Bağırdım noluyor lan diye. Bilmediğim bir dilde bağırmaya başladı. Kahkaha atıyordu. Erdem yanıma geldi noldu demeye kalmadan o da gördü. Hasgibtir şimdi ney yapacağıkz. Ahmet noldu neden böyle yapıyorsun deyince iğrenc tuhaf bir sesle konuşmaya başladı;

- BEN AHMET DEĞiLiM.. ARKADAŞINIZI PARÇALARA AYIRIP ORMANA ATTIM!
bunu dedikten sonra iğrenç bir kahkaha attı. Erdem Yeter lan yeter diyerek içeri gitti. Noluyor nereye dedim birkaç saniye içinde tabancayla geldi. Unutmuşum bunun güvenlik için babasından aldığı glock 19 tabancası vardı. Silahı o şeye doğrulttu. Ben bağırdım

ERDEM NAPIYORSUN AHMET LAN O!

Bu sırada Yaratık gülmeye başladı. MAsadan kalkıp bize yürümeye başlayınca Erdem tetiği çekti.

Silah sesi yankılandı. Kulaklarım çınlıyordu. Ahmet kafasından vurulmuş yere yatıyordu. Erdem naptım ben naptım derken Yaratık yerden kalktı. Kafasında delikle devam ediyordu gülmeye. O zaman emindim Ahmet olmadığına. Erdem ağlayarak yere düştü, duvara sokuldu. BEn donup kalmıştım. Sokak kapısına yönelmek için arkamı döndüğüm an bir düzine çarşaflı yaratık tuhaf dillerde konuşuyordu. Çığlık atmaya başladım. Duyan yok muydu?

Erdem. Elinden düşürdüğü silaha uzanıp kendi kafasına dayadı. Bitsin artık bu çile diye mırıldandı. Silah Sesi o gece son kez yankılandı. Yaratık artık ahmetin görünümünden ayrılmıştı, korkunç iğrençlikte birşeydi. SENi BIRAKMAYACAĞIZ MURAT diye bağırdı. Gölgeler etrafımı sardı. Artık bitti dedim. Şehadet getirdim.