they call me alpha

sadakati akılla oluşturmamanın acısını yaşıyorum. abi ben başlıktan sonra hiçbir şey olamamışım ki. varsa yoksa kuruntular. hatta geçen sürede bazı ağır travmalar eklendi. olum başlık beni ne hale getirmiş baksanıza. tamamen de hakettiğim için oldu zaten. üzülüyorum. boşa geçen zamana ve şuan bakıyorum geçmişe kıyasla neyim var diye. bu soruya verebilecek cevaplarım var nitekim eskiden böyle bir itirafı yapamazdım ve şuan daha iyi olduğumu söyleyebilirim. ya anlamak istiyorum. mal mal birilerinin etkisinde kalıp bişeyler yapmaya çalıştığım zaman hiçbir gib olmadığımı net gördüm. ya da ilgi açlığımdandır belki de. asil insanlardan, toplumun üstünde olan insanlardan olmak istedim. hiçbir yere çıkarmadı ya. abi bu eleştirinin de doğru olduğunu anlamak için her şeyi kavramış olmana gerek yok. hayatıma bakıyorum ve cuk diye oturuyor. olum nasıl bir taklite büründüğümü ve anlatılan hakikatleri sanki onları parçam yapmış gibi davranmaya ıkındığımı gördüm. menfaatimin başladığı yerde korkularımı ve nasıl "lütfen böyle olmasın" diye üçbuçuk attığım zamanları gördüm. nasıl aklınla anlarsın? gibik ve içi boş motivasyonlarla adandığın bu yolda nasıl gerçek sadakatini oluşturacak altyapıyı inşa edersin? bu soruların da cevaplandığını biliyorum. bir zamanlar yüzleşmekten korktuğum şeyleri de şimdi yazabiliyorum. oh be rahatladım. hastalıklarımı iyileştirmeye odaklanmalıyım. bunu yaparsam olay hallolacak. en azından bunu biliyorum.

not: ağır ilgi açıyım