Bu hayatta herkesin bir hikayesi vardır. Herkes yaşamak için doğar ve aslında yaşayamadan , sadece bir şeyler için çırpındıktan sonra hayata veda eder. Bizler doğum ile ölüm arasındaki o ince çizgide yaşamayı unutan insanlarız. Her hayat bir birincilik ile başlar aynı şey senin için de geçerli. Eğer şu an bunu okuyasan , sen de o birincilerdensin.

Şu an kendi hikayenin başrolündesin. Bense seni bambaşka bir hikayeye çağırıyorum. Eğer istersen birazdan bu hikayeye dahil olacaksın ve aslında kendi hikayenle yüzleşeceksin.
Hayat, iki yarımın bir bütün olmasından ibaret. Şimdi ya yarım kalacaksın ya da ona ikinizi anlatacaksın.
iyi yolculuklar...

Bugün yine saat on buçuk civarında uyandım. Her sabah yaptığım gibi bilgisayarımdan en çok sevdiğim şarkıyı açtım. Bu şarkının sözleri benim iç sesimi oluşturuyordu

Bu adayı iki yılın ardından sevmeye başladım. Sevdiklerimi terk edip gelmiştim buraya ve insan sevdiği bir şehirden vazgeçip anılarının sakladığı başka bir yere geldiğinde, sevmekte zorlanıyor. Alıştım artık hem de herşeye. Yalnızlığa bile...

Hayatım boyunca hiçbir şeyimi kendim yapmadım. Hep meleklerimle yaşadım ve o melekler bana bir hayat hazırladı. insanın sahip olduğu her şeyi kaybetmesi, kendine mecbur olduğunu hatırlatan ilk şey oluyor. Ben bu adada, kendime ve kalbimin içinde yanımda taşıdıklarıma mecburum.

Uzun zamana rağmen hiç dostum yok. Yalnızlık bir bakıma insanın kendi seçimi oluyor. Bi seçimi ne zaman yaptığım konusunda hiçbir fikrim yok. Sanki her şey aniden gelişti ve bir anda hayatım bu şekli aldı. Herkesin hayatında böyle anlar vardır. Kaybetmeye başladığınızda sürekli kaybeder, kazanmaya başladığınızda sürekli kazanırsınız. Bunun bir orta noktası yoktur.

DiPNOT: Yeni bir hikayeyle karşınızdayım. Olaylara biraz daha geç başlayacağım uzun soluklu bir hikaye olucak. ilgi gelirse devam edeceğim.
Saygılar...