Sevgilimin geçen sene işte pgibolojik rahatsızlıkları vardı benim de vardı ama ben kendi hastalığımı unutuyordum o sıradan bir pgibolojik sorun olmasına rağmen ben kendi hastalığımı unutup varımla yoğumla onun yanında oldum. Paranoyak şizofreni ve bipolar bozukluk hastası olmama rağmen neyse ona hiç hastalığımdan bahsetmek istemedim hani üzülmesin diye neyse hiç arkadaşı kalmadı kimse onu okulda krizler geçirdiği için kimse sevmiyordu onun için 12. sınıfta okulu bıraktı sonra neyse ben ailesine bile yardımcı oldum her konuda. Sonra hiç sorunsuz bir şekilde ilişkimiz sürüyordu onun hastalığı geçmesine rağmen benim hastalığım hep yükseliyordu dışarıdan belli oluyordu ama ben belli olmuyor sanıyordum mesela geceleri kalkıp sokaktaki baliciler ile kavga ederdim sürekli.Hep bir yerde ağzım yüzüm kan içinde bulurdum kendimi o derece sonra öğrendi annem demiş işte neyse ama onun yanında mutluydum kötü hissetmiyordum kötü şeyler hayaller görmüyordum mesela. Sonra bu sene tekrardan 12. sınıf okudu ben ondan 1 yaş büyüktüm farklı okullardaydık onunla okulda yeni arkadaşlar bulunca beni unuttu diyebilirim görkem diye bir çocuk vardı şüpheleniyordum ama ne zaman yanına gitsem o çocukdan uzakdı yani benlik sorun yoktu ama it gibi şüpheleniyordum şüpheler içimi kemiriyordu Sonra bir gün çıkışta bekledim gizlice yani fiziğim filan iyidir dikkat çeken birisiyim beni kimse tanımasın diye şekilden şekile girerken onları gördüm birlikte çıktılar o sırada mesaj attım neredesin diye evdeyim dedi tamam dedim işte yürüdüler parka gittiler el ele neyse gerisi malum zaten ama kriz geçiriyorum o çocuğu orada öldürebilirdim beş aydır arkadaşım dediği çocuk ile kol kola yürüyordu ve bana hala hiçbirşey yokmuş gibi aşkım rfilan diyordu yani herşeyi yapıyordum o görkeme de ayrıldık arkadaşız artık dediğini öğrendim neyse işte Geceleri ben hiç uyumam onun için kendimi bilgisayara veren tiplerdenim anlarsın işte altından girer üstünden çıkarım instagram hesabını almam 5 dakika sürdü sonra işte baktım öyle konuşmalar var ki miden bulanır o derece iğrenç ve sapıkçaydı tabi ellerim titriyor o gece 15 tane antidepresan içtiğimi bilirim ama ölemedim işte hatta etki bile etmedi nasıl bir vucutsa sokağa attım kendimi onların daire kapısının önünde oturdum sigara yaktım düşünürken aklıma bir fikir geldi instagram hesabı bendeydi tabi çaldığım için sonra bende ne kadar ifşası varsa hepsini teker teker yüklemeye başladım aldattığı çocuk ile konuşmalarını filan hepsini attım babası filan evdeydi işte sonra bir zevk sigarası yaktım içeriden yavaşça sesler yükselmeye başladı babasının inlemeleri kızın ağlamaları dayak sesleri çığlıklar O sırada telefonum çaldı annesi kendisi yalvardı ama öyle yalvarıyordular ki kızın ağzı yüzü kankan bile bana yalvarıyordu ve benim acıma duygum yoktur herkesin acı çekmesi hoşuma gider Sonra babası kapıya çıktı beni tanımıyordu zaten bina tıklım tıklım oldu babası ağlıyordu ağzı yamuldu kız arkasından çıktı ağzı yüzü kan içerisinde babası bayıldı işte ama ben kahkaha atıyorum herkes bana bakıyor polis sireni duydum koşa koşa aşağıya indim işte polisler binaya girerken yakaladım abi girmeyin binada bomba yapıyorlar 17. dairede dedim sonra durdular destek istediler 5 dakia sonra özel haraketçılar bile geldi sonra hepsi eve girdiler varya görmeliydiniz yok böyle birşey nnesi ağlıyor babasını kelepçeliyorlar babası atlet adam çorap bile giyememiş kız kelepçeli bu kadar yeter dedim ama içimden ama içim elvermedi sonra bunların otoparkı vardı arkadaşları çağırdım babasının annesinin arabasının tüm camlarını indirdik yani koltukları parçaladık sonra herkese rezil oldular ve mahalleden gittiler bu da böyle bir anımdır beyler.