chapter; gelecege tumevarim.

bu amina kodugum seyi, hep umuttan gecer. hep umut edersin, gelecek bana guzel seyler getirecek diye. bu yuzden gelecegi hepimiz severiz. ne de olsa guzel olacak dimi. ama yasam canim benim caktirmadan bak der. ben surunun hikayesini anlatiyorum mutlu azinligin degil. bu yuzden amina kodugum cok karamsarsin diye bana kizmayin. umut edenlerinizden cok azi basarili olacak. gerisi elenecek. simdi karsimda umutlu bir genclik var, ve onlara kabullenmesi en zor olani soyluyorum. yegen basaramayacaksin. cunku istatistiki bilgiler bunu gosteriyor. sana hazmetmek kalacak. ama benim dediklerimi kabullenemeyeceksin, cunku umut denilen sey olmasa en aptalimiz bile, ben basarili olacagim dermiy di? cok akilli olman bir avantajdir ama kazanacagin anlamina gelmez. ya da aptal olman basari diye onune konulan kriterlere erismene engel degildir. yani anlamaniz gereken farkindalilik bilinci, basarili olmak icin yeterli degil. daha baska yannanlar donuyor arka planda. bazisi bunu icgudusu ile yapiyor, bazisi oyunun kurallarini iyi bildigi icin. ama unutmayalim iyi oynayan kazaniyor.

benim icin zorlu bir gundu, bana ait olan herseyi bir bavula gibistirmak zorunda idim. limitimde vardi, 20 kilo. geride kalan yillari 20 kiloya sigdir demislerdi bana. cok onemli bir sey olmadikca eliyordum. sirinevlerde bir cati katindaydim. istanbul giblemiyordu bile parcalanisimi? gor kimlerin amina koymustu benden once, kimler neler basarmis, ve bazilari aci icinde yanmisti. istanbuldan comertlik bekleyecek zaman degildi. bogazi gormek icin 2 saat otobuse binen insanlarin oldugu bir yerde, istanbulu suclamak ahmakca idi. bu bizim sistemimizdi, ve biz bununla yasamaya alismistik.

istanbul kendimizi kapattigimiz hapishanemizdi. orda olmamizin sorumlusu bizken, hapishaneyi sucluyorduk. cezaevinde merhamet dilenirsen, huur olursun.

bavulumla, yanima alabildiklerimle, sirinevlerin yamru yumru kaldirimlarinda tak tuk ilerliyordum. ne geride biraktigim esnaf, ne de o sefalete mahkum olmus halkin umrunda degildim. bir daha geri donme sansimin olup olmadigini bilmedigim, bir kargasa arkamda kaliyordu. ama ben tuneli kazip bitiren, ve gunese kavusacak olan mahkumun, coskusu icinde tunelden gelen isigi gunes sanarak yuruyordum. sizinde bildiginiz gibi bazen igib trene ait oluyor.

Hapishaneden kacan insanin azili bir gardiyani vardir. defalarca dedim zaten. ve o gardiyan size hep der, geri don lan ait oldugun yer orasi geri don. hep traslidir, hep filinta gibidir. hep saygi duyulacak giysiler icindedir. sana en acimasiz kirbaci vurur. geri don huur evladi, donmezsen eger, olene kadar kalacaksin bu delikte.

butun bunlarla yasamak durumudaydim. bir minubuste, doruktan asagi dogru saliniyorduk. artik kacmaktan yorulmustum. kim yakalayacaksa yakalasin beni, her ne olacaksa olsun. artik yola gelmistim. sistem bana yeterince odetmisti, teslim olmaya hazirdim. gucum kalmamisti. madem tadini alamiyordum, lan benim derdimemiydi basarili olmak. sal gitsin amina koyayim, ayni dagdan suzulen minibus in yaptigi gibi. sal lan kendini, askere alacaklarsa alsinlar. alkolik diyeceklerse desinler, essek kadar adam olmussun hic birseyin yok diyeceklerse desinler sal lan kendini azcik. senin derdin senin disindakileri doyurmak mi sal lan sal. vitesi bosa al, koyver gitsin, olecegiz lan hepimiz olecegiz derdin ne senin. sal amina kodugumun salagi sallllllllllll.