chapter; asker kacagi,

kalabalik bir ortam oldugumuz icin ekipler surekli, geliyordu. yaw bize 70 kimlik getir, bu aksam ki gorevimiz bu diyorlardi. kendinden emin bir sekilde kimliklerini verip goz altina alinanlari da goruyordum. yada sandalyeye iyice gomulup, dasagini yiyem beni es gec diyenleride. kimligi almis gibi yapip bir digerine geciyordum. kimisi ben oyun oynarken beni rahatsiz etme, istersen gotumu al diyordu. ne farkli boyutlardaydik. bense ucuyordum cennete 2 hafta sonra. hepsi bitecekti. basari hikayelerini dinlediklerimden biri olacaktim. heyecani icindeydim ucacak olmanin, memur abilerde vardi yardim eden, kacmama. gibtir taktan bir magzaya girdim ayakkabi aldim. sonra bavul aldim. yanimda 20 kilo almama izin vardi. vazgecemeyeceklerimi seciyordum bavula koymak icin. aglamakli bir isti, beni var eden cogu seye elveda diyordum. sevgilenden kalmis bir sac teli bavula, ders notlari cope. hayatimi ikiye ayiriyordum. acimasiz olmazsam eger 20 kilo yetmeyecekti. tam 1 gunumu ayirdim buna. istanbulda, cati katinda yasamimi ikiye ayiriyordum. geride birakacaklarima elveda demenin vakti gelmisti. lisedeki fotoraglarimi atamadim. sihirli bir degnek olsaydi da oraya o anlara geri donseydim. liseliler bu yuzden asagilik, cunku orada var olma sansimiz artik yok.