sabah uyandik bizlere goood morninggg vietnam dediler. joplarin sesi parmakliklarda yankilaniyordu. ne oldu lan nerdeyim diyordum. cunku attigim xanaxlar anami gibmisti. ilk isim cebimi kontrol etmek oldu ne kadar xanax im kaldi ona baktim. 3 mg den fazla vardi ve ben hala uyusuktum o yuzden daha fazla almadim. baska polisler vardi karsimizda bizi siraya sokup sandiklarimizla beraber minubuse yine doldurdular. bu sefer heryer aydinlikti, gidilicek yer bakirkoydu. mahkemeye cikmadan once doktor amcalari yine gorecektik. nedendir bilmiyorum bu sefer giblemiyordum hic birseyi. cunku zaten kaybedecegim hersey arkamda kalmisti. daha fazla kaybedicegim bir sey yoktu.
bakirkoyde adliye yeni yapilmisti. ( ki oraya sabika kaydi almaya gidecektim, ve bunun farkina varmayacaktim ayni koridora girene kadar) kelepceli olarak mahkemenin odasinin onune kadar getirildik. orda kelepceleri cozduler. yanimda benden genc olan polisler bana akilli ol yanlis bir sey yapma ogudunde bulundular. herkese dedigim gibi onlara da abi dedim. hakim amcanin karsisina ciktik. maalesef filmler de gordugumuz kaytan biyikli hulusi kentmen ( ustadi da anmis olduk) gibi yufka yurekli senin hikayeni dinleyecek kadar sabirli biri yoktu orda. ha ne olmus yakalanmis nerde sirinevler ustgecit, cd satarken. ok canim sen ne diyorsun bu konuda, walla hakim bey ben de sucsuzum herkes gibi. ok bir sonraki durusma da bu kisiyi yakalayan polislerinde burda olmasini saglayacak sekilde seni bilmem ne kanununun bilmem ne gerekcesi ile serbest birakiyorum.
1 gunde istanbul farkli bir elbise giymisti. artik sabikam da vardi. sirinevlerin yolunu tuttum. bir net cafeye girdim eski sevgilim mail atmis. yeni bir sevgili bulmus, tek amaci beni acitmak. eee ister istemez kaniyor, dokunmaya kiyamadigin yarim dedigin kisi baskasinin kollarindan sana resimde siritiyor. iste o anda aslinda soyleyecek hic bir seyinin olmadigini anliyorsun. eger yasarsan kabullenmek senin tek amacin olacak. yok kabullenemeyeceksen kopru seni de kucaklar git atla. sigara dumani altinda ucuz bir net cafedeyim, beni terk eden kiz baska birisinin kollarinda siritarak bana bakiyor.
yutkunmak rutin bir aktivite olmus durumda. ulan diyorsun daha fazla kotu ne olabilir ki? yani ulan kader yasam her ne isen bak lan pes ediyorum diyorsun. ama gibleyen yok. sene 2005 istanbula deli gibi kar yagiyor. sirinevler koprusunden iniyorum. tinerci cocuklar var karsimda. abi 1 lira diyorlar. cebimde 2 lira var. dusunmuyorum bile o parayi verirken. sonra toplu olarak donlari siyirip millete aletleri salliyorlar. ben dahil herkes sanki hayatinda ilk kez gib gorurmus bakiyoruz onlara. hava soguk en azindan benim gidecegim bir evim var. bu gibini sallayanlarin ise hic birseyi yok. kendimden ve sahip olduklarimdan utanarak yuruyorum. oysa 2 tl em var di birini zaten onlara verdim. ama basimi sokacagim bir ev var. ben kendimi herseyden yoksun yasamis biri sayarken, aslinda benim sahip olduklarimin yanindan bile gecemeyecekler beni utandiriyor.

chapter 7 jack london ( demiryolu serserileri)
jack amca diyordu ki, zengin olupta birseyler paylasanlara yardimsever diyemeyiz. gercek yardim severler bir kopek kadar acken ekmegini bolebilenlerdir. cok agir bir soz neresinden tutarsan tut, gunluk yasama sokamayiz bunu, en buyuk onceligimiz kendi gotumuzu kurtarmaktir. bu yuzden hic birimiz bir tinerci olup ekmegimizi bolecek cesarete sahip olamadik. ben o tinercilerin yanindan gecerken kendimden utandim cunku, biliyordum bir gun bende onlara aciyarak bakacagim. iste o gun aslinda acinilmasi gereken ben olacagim. kopek kadar acken, paylasamamis ben, zengin olduktan sonra gunah cikartir gibi iyilik yapmaya calisacaktim. oysa dunyaya gelmis en kotu benim. bir yerlerde kar yagiyordur su an, ve biz sicaksak gerisini sallamayiz.
meydanda ki kurd kardeslerin hepsi gecmis olsun dedi. ormanda tecavuze ugrayan polyannaya bari gotu kaybetmedin tesellisi idi bu ama, anladimki sistemle savasamazsin, sistem anani giber. seni itin gotune sokar. posani cikarir seni sokaga atar. sistem acimaz birey olarak da bir anlamin yoktur sistem icin. sus ve yalamaya devam et der sistem sana.
sisteme uymak lazim anladim, yani susup yalamaya devam edecektim. yani sesimi cikaracagim bir hosgoru yoktu karsimda.