(4 hafta sonra.)
Denek tamamen kendine geldi ama hafızası iyi durumda değil.Şuan kendisini yorgun ve bitkin hissediyor. Program uyguladık Protein takviyesi uyguladık. Ondan emin olmadığımız için ve her an saldırabileceği düşüncesi olduğu için ellerini bağlı tutuyoruz ve arada bir hava aldirmaya zütürüyoruz. Seher abla ve annem ona duş aldırıyor biz erkekler de diğer Hastalıklıları dağıtmaya çalışıyoruz.Çocuklar iyi durumda.Bu gün Tarık ın doğum gunuymus ona pasta yapacaktık ama malzeme yoktu bizde etten pasta yaptık ve yedik.Şuan herkes rahat.Bu civarı pek fazla kişi gelmiyor açıkçası. Hatta hastalıklar bile buradan uzak duruyorlar. Sanırım birileri bizi koruyor.Her neyse. Devam ediyorum anlatmaya.Bu iyileştirdiğimiz kızın adına Elvin koyma kararı verdik.Çünkü adını hatırlamıyormuş. Yaşını sorduk 17 yaşındaymış. Hatırlatmaya çalıştık ona her şeyi.En son ailesini hatırlıyormuş gozleri önünde ailesine Hastalıklıları saldırısı ve paramparça etmişler.Şoku etkisi ile kaçmaya çalışmış ama başarısız olunca buna da hastalık bulaşmış. Beni neden seçtiniz dedi. Bizde rastgeldin dedik. Bende iyi ki gelmiş dedim ama sanırım bunu biraz dışa vurmuşum utandı.Çocuklar annem seher abla ve Elvin yurtta erkekler olarak ise üniversite de kaliyorduk. Rahattık.Bir gece sıkıntı ile karışık dışarı çıktım.Çatıya yani. Battaniyemi de aldım ve çatıda oturdum. Eski duzenimi özlemiştim. Eskiden rahattım monotondu ama rahattım en azından şimdiki gibi Zombi peşinde kosturmuyordum.Şimdi ise sağda solda işin yoksa Zombi bul öldür. Aklıma bunlar gelirken Elvin de yanıma geldi. Sarıldı bana nedenini anlamadım ama hoşuma gitmişti sarılması.