Hayatımın en özel kızının günümüz diğer kızlarına benzediğine tanıklık ediyordum. Basit ortam kızlarına benzemeye başlamıştı. Artık instagramı snapchati falan falan vardı. Yakışıklı elemanlarla takipleşiyor fotoğraflarını beğeniyordu. Beni kendimle yalnız bırakmıştı. Aklımda bugün bile dolaşan sorularla. Acaba onun için cidden özel miydim. Yoksa yaşanan duyguları sadece ben mi hissettim. Geceleri uyku uyuyamıyordum. uykum olmadığı için değil he olanlar aklımı kurcaladağı için.En çok da isyan ettiğim durum şuydu dostlar.Ben yanıp kül olacak duruma gelirken o gayet mutluydu ve sosyalleşmişti. kurban olduğum allahım bi bana mı vermişti böyle aptalca sevme duygusunu.Çünkü insanlar duygusuzdu, gamsızdı.hiç bir şey şeyi önemsemiyorlardı sevmiyorlardı, özlemiyorlardı.bunun en büyük örneği bana buse göstermişti. bana busenin gitmesi çok koymuştu dostlar ama asıl koyan şey benim tanıdığım buse bu buse değildi. hayal kırıklığı ve üzüntü yaşıyordum. Kendimi bu durumdan çıkartmak için arkadaşlara takılmaya başladım. Fakat ben de değişmiştim arkadaşlarımın arasında eski sevgilim de vardı beni özlediği belliydi. Dilara zamanlarından da hatırlarsınız gördüğüm kıza yapışırdım. Fakat o günlerde öyle değişmiştim. eski sevgilim bana baya yavşıyordu çok da güzeldi ama umrumda değildi. buse beni bin gibi bırakmıştı ama sevgime ihanet edemezdim.