Çok kötü oldum, inan. Apolitik olan ben, her gün gazete okur oldum. Bir umut kıpırtısı arar oldum her sayfada. Google'a her gün Atatürkçü asker kaldı mı yazar oldum. Her gün dinlediğim sanatçılardan nefret eder oldum, müziğe küstüm. izlediğim futbolculardan nefret eder oldum. Bu kadar yavşak arasında çaresizlikten kitap kurdu oldum amk. Umut bağladığın insanların güç ve para bağımlısı olduğunu gördüm ve bu durum daha da perişan etti beni. Her gün acaba umut verecek bir video var mı diye youtube'a girer oldum. Sonunda biraz mutlu olayım diye şaka videoları bağlımlısı oldum. Artık mizah duygum kalmadı. Artık televizyon açmıyor, gazete okumuyorum. Belki biraz güldürür diye. Bu bir iç dökmedir. Gönül rahatlığıyla eksileyebilirsiniz.