korkucak olanlar okumasin

Dediği gibide oldu annem eşyalarımızı hazırladı sadece. Evdeki eski koltuklarımızı bile babam bırakmamızı ve acele gitmemiz gerektiğini sözledi. Annemle gizli gizli konuşurlarken gördüm annem babam sana dedim dedim diyerek ağlıyordu. O gece hiç kötü alışkanlığı olmayan ve başını yastığa koyduğu anda uyuyan babam sabaha kadar ışıklar yanık oturup sigara içiyordu. Hiç babamı böyle görmemiştim sürekli düşünüyordu ve ağzı sürekli bişeyler okuyup evin içine üflüyordu Gece uyandım su içmek için kalktım ve mutfağa yürüdüm. Evimizi tarif edeyim imam evleri camiye ve dolayısı ile mezarlıklara yakın olur bizim eve gitmek için mezarlıktaki patika yolu kullanmak gerkiyordu.

Mutfağımızın camı ise buz dolabından tam açılmazdı yarısı açılırdı su içmek için kalktım ve yürüdüm ışıkların tamamı yanıyordu bu yüzden tedirgin değildim. Mutfağa girdiğimde bulaşıkları kurutmak için mavi delikli bir plastik vardı adının ne olduğunu bilmiyorum orada çırılçıplak bir çocuk oturuyordu. o anda rüyada olduğumu sandım insanın aklından o kadar şey geçiyordu. sanki kilitlendim ağzımı dahi oynatamıyordum kas katı kesildim bağıramıyorum gözlerimi bile kırpamadım. sonra o çırılçıplak çocuk birden kayboldu ben hala konuşamıyorum ama yürüdüm geveleye geceleye dururken babam sesime uyanmış hemen yaıma geldi anlamış olucak ki bişeyler okudu kolonya sürdü yüzlerime kokattı ne gördün dedi ve gördüklerimi ona anlattım babam ağlamaya başladı o kadar sessiz ve içtendi ki kimse uyanmasın diye gözleri öyle acınası durumda bakıyordu ki ne diyeceğimi bilememiştim. Babam beni sabaha kadar okudu ben halaa gördüğüm şeyin gerçekliğinden emin değildim.