O gün cumaydı hep beraber sinemaya gidicektik mutlu hissetmem gereken gün takum gibi bi hissettiğim bi güne dönmüştü. istiklal marşını okuduk sinemaya gidiyorduk güya. gibicem sinemasını da hayatını da diye diye sinirli bi şekilde ilerliyordum.Öfkem bitmiyordu azalmıyordu da arttıkça artıyordu. Taşlara vura vura ilerlerken önümde busenin yürüdüğünü gördüm. Sinirle ona doğru yürümeye başladım.ne diyeceğimi ne yapacağımı bilmiyordum. sadece öfkeyle yürüyodum. Yanına geldim şimdi kolunu tutsam yine zırvalamaya başlıcaktı. parmağımla dürttüm. Dostlar döner dönmez sinirim yarıya inmişti onun o nuryüzünü çok özlemiştim çünkü.Bir an "kimdi o çocuk" diye bağırdım. sırıtıp anlatmaya başladı. Aşiftenin hoşuna gitmişti çünkü onu kıskanmam.bi şeyler geveledi."kes" dedim."ben kimseyle konuşmuyosam sen de kimseyle konuşmayacaksın." Sırıtarak peki dedi. Otoritemi kabul etmişti. bunu beni sevdiği için yaptığını biliyodum.o gü deşarj olmuş bi vaziyette sinemaya gittim. taktan günüm sinirim atarım sayesinde güzelleşmişti. zaten bi daha buseyle lavuğu bi arada görmedim.bi kaç gün geçti bu olaydan sonra onla konuşmam gerektiğini biliyodum.Ama hala ona kızdındım o yüzden bi şey yapmıyor vaziyetteydim. Aradan bi kaç gün daha geçti. fatihle arka sırada kahkahalara sebep olan geyiğimizi yapıyoken buse aradı. Ardından bi mesaj geldi. yanlışlıkla aradım diye yazmıştı buse. arkadaşı onu trollemiş tekrar konuşmamız için beni bilerek aramıştı.