Aradan uzun zaman geçti olaylar ve karamsarlığım beni bırakın yıpratmayı adeta öldürüyordu. Okula hergün söverek gidiyordum.Bi gün yine bi kız gördüm çarpılmışa dönmüştüm.Ama kız yürürken ego saçıyodu etrafa.Öyle özgüvenliydi yani düşünün amk. Benim ona mecalim kalmamıştı. Dilara beni bu hale soktuysa bu kız benim anamı giberdi.Ruh halim sebebiyle hiç bi şey yapmak istemiyordum.Ama aklımda ne huur dilara ne ders ne aile hiç bir şey kalmamıştı sadece o kız vardı. Gece gündüz öğlen akşam aklımda o kız vardı.Bi kaç küçük kaynaktan adını öğrenmiştim. Adı buseydi.Bi gün yine pesimist takılırken nöbetçi gelip öğlen seçtiğim kulübün toplantısı olduğunu söyledi. Hiç gitmek istemiyodum ama mecbur gidicektim. Dün gece geç uyumuştum. toplantının olduğu sınıfa girer girmez kafamı sıraya koyup azcık kestirmeye başladım. Toplantıya bizim sınıftan fatih de gelecekti.Ben uyurken bana ısrarla sesleniyodu. Kafamı kaldırdım. Bana sola bak türü bi işaret yaptı. Evet buseyi görüyodum. Beyaz tenli uzun saçlı ela gözlü hayran olduğum kız tam solumdaydı. Toplantı boyunca birbirimizi kestiğimizi hatırlıyorum.Çok kıl bi ingilizce öğretmenimiz vardı. bize sürekli aptal aptal ödevler kitler dururdu.bi gün bize verdiği ödevlerden olan ingilizce tiyatronun gösterimi vardı. tabi ondan önce provalarda defalarca karşılaştık tabiat bizim beraber olmamızı istiyo gibiydi. gösterimin olduğu gün hiç bi tiyatroyu izlediğini görmedim. Kızın orda olduğunu biliyordum ama kız yok olmuştu.