Bir çoğunuzun şimdi olduğu yaştaydım. Lise sonda o zamanki adıyla ÖSS’ ye hazırlanıyordum. Hazırlanıyordum kısmı yalan amk. Arada sırada birkaç test çözer ya da deneme sınavlarına girerdim. O sene ciddi rahatsızlıklar yaşadığım için zaten çokda müthiş bir hayatı olmayan ben iyice içime kapanmaya başladım.

Maddi durumlar o zaman iyiydi yalan yok. Lise hayatımda gayet iyi geçti aslında ama gerçek bir dostum yoktu. Herkes çıkarı için benle kankicilik oynardı. Kızlar içinde bana doğrudan sırnaşanıda, dolaylı yollardan yaklaşanıda vardı. Bu anlattıklarımdan ne kadar popülermiş gavat diye anlaşılıyorsa yanlış olur aksine hiçte popüler değildim.

Anlatmak istediğim bende iyi kötü para var, kimsede olmayan telefon ve psp gibi olanaklarım vardı. Aslında bunun en büyük sebebi babamın böyle teknolojilere merak duymasıydı bende kaymağını az yemedim. Konuyu dağıtmayalım bu muallakler yanıma gelir bişeyler ısmarlatır ya da benden psp mi haftasonu için isteme gibi şeyler yaparlardı bende verirdim nolacak amk ben zaten bunlara sahibim onlarda kullansın hayra girelim derdim.

Bi de unutmadan babam yine ben çok istiyorum diye ramzey marka bi tane scooter aldı. Kaskımı falanda aldım tabi ev okula epey uzak köy gibi bir yerde oturuyorum. Okulun bitmesine son 2 ay kala her sabah okula motorla giderdim. Tabi arkadaşlarım yine başıma üşüşürdü bende çareyi kimseye bişey olmasın diye okula yakın akrabamın evinin önüne kaskımla beraber bırakırdım.

Bunları ne anlatıyon yavşak gayet de kıyak geçmiş işte lise yılların dediğinizi duyar gibiyim. Maddi olarak öyleydi çok şükür. Ancak dediğim gibi son sene ameliyat oldum bu sebeple zaten akciğer hastasıyım iyice bağışıklık sistemim çöktü. Manevi anlamda bayağı zorlandım. Bu arada çocukluğumu pas geçtim asıl taktan zamanlarım onlardı şu anda hikayesini yazıyorum bi ara açarım başlığını.

En son arkadaşlarımdan bahsediyordum onlara ne oldu acaba. Valla hiçbir fikrim yok şu anda hiç birisi ile görüşemedim. Ara sıra bir iki tanesini bazen görürüm hemde kendine bişeyler ısmarlatanları ama tanımamazlıktan geliyorlar bende ne selam verecem amk evladına deyip geçiyorum ne yapayım yani.

Durum o ki; kendimi aslında kazıklanmış yada kullanılmış hissetmiyorum zaten ben bilerek bunları yaptım karakterim başka türlüsüne müsaade etmiyor. Şimdi o kadar bonkör değilim, üniversite hayatımda daha farklı ve gayet güzel geçti. Çok da güzel anılarım oldu dostlarımı da bu yaşadıklarımdan sonra daha iyi seçme konusunda bir uygulama olmuş oldu aslında. Şu anda mezun olalı 3 sene geçti hala hepsiyle ta nerelerde ki adamlarla görüşüyoruz sık sık. Çokda kafanıza takmayın eğer buna benzer sorunlar yaşadıysanız yani.

Bu yazıyı aslında benim gibi sağlık durumu çokta iyi olmayan ya da arkadaş konusunda kendisini yalnız hisseden ilerde üniversite ile ilgili endişe duyan liseli kardeşlerim için yazdım. Üniversiteden çok da bahsetmedim ama anlayacağınızı anladınız siz zaten yeterlidir.

Güzel olanı yaşatın güzel kardeşlerim size bir şekilde döner sonucu. Haydi selametle.