Giriş kapısındaki camdan dışarıya gelmesi için işaret yaptım Hikmet Abi'ye. Az sonra yanıma geldi. "Ne oldu Efe? iyi görünmüyorsun!" dedi Hikmet Abi. "Benim Sıla vardı ya hani. Tutturdu beni uzak bir yere zütür diye. Biraz kafa dağıtacağız. Araban lazım abi. Akşamleyin getiririm." dedim. "Anahtarları vereyim vermesine de telaşlı gözüküyorsun. Sende bir tuhaflık var." dedi merak yüklü sesiyle. "Sana öyle geliyor abi." dedim kendimden emin bir tavırla konuşmaya çalışarak. "Benden sakladığın bir şeyler var. Anlat bana evladım. Çekinme veya korkma benden. Seni bu hale bürünmeye iten şeyleri bana anlat ki daha iyi yardımcı olayım sana." dedi Hikmet Abi gözlerime dikkatle bıkarak "Sana yalan borcum mu var abi? Anahtarları vermek istemiyorsan açık açık söyle!" dedim. "Tamam, sakin ol. Akşamleyin arabam bu kapının önünde olmazsa o zaman ben sana neler yapacağımı biliyorum." dedikten sonra anahtarları bana uzattı Hikmet Abi. "Kullanabileceğine emin misin? Araba sürmeyeli baya oldu. Askerden sonra uğramaz oldun buralara." dedi Hikmet Abi. Bu seferki konuşmasında sesinde kırgınlık sezinledim. "Öyle oldu. Kusura bakma abi. Askerdeyken de ara sıra araba sürmüştüm. Yani benim için zor olmayacak." dedim. "Tamam akşam bekliyorum. Kendine iyi bak evladım." dedi Hikmet Abi. "Sağ olasın abi!" dedim. Birkaç saniye sonra arabayı çalıştırıp sevgilimin bulunduğu eve gittim...