Onunla ilgisi olmadığına inandırdım kendimi. Boylece okul eziyeti bir daha başladı. Girdim derse oturdum sirama ve Hasan'ın sakinleşmesini bekledim. Konustuk onunla bol bol muhabbet ettik.3. dersin sonunda müdür yardımcısı sınıfa girdi ve sinifimiza gelen yeni öğrenciyi tanitacagini söyledi.Ben yenilerle tanışmaktan nefret ederim. Beni ezicek yeterince insan varken birine daha ezilebilir kisiligimi göstermenin faydası olacağına inanmıyordum. O an zil çaldı herkes dağıldı . Kız grubu yeni kişiyle tanışmak için etrafına toplandı tabiki. Onlar konuşurken sadece dikkatimi çeken tek bir kelime duydum AYÇA .Bunun olma ihtimalini düşündüm .Şehirde yaşayan Ayça isimli kişi sayisini tüm sehirin sayısına böldum ve 3/500 gibi birşey çıktı .Ama inaniyordum olabilirdi olmaması için bir neden yoktu. Kalktim ve kız grubunu delip geçtim kızların çoğu Ne yapıyorsun ve aptal deselerde takmadim.Ve ulaştım ona. Oydu.Sempatik sevimli tatlı Ayça işte onumdeydi.Ne diyeceğimi bilemedim ve ona Ben park dedim. insanlarla pek iyi iletişim kuramam da.Kiz grubu güldü oda güldü ama onunki dalga amaçlı değildi .O sadece benim minik kelime hatama gülüyordu.O kadar. Sonra yüzüme salakça bir gülüş yerleştirip Bu akşam parka gel. dedim. Sonra biraz kaba kaçtığını fark edip sonuna minik bir lütfen koydum. Gulumsedi ve tamam dedi.O an kalbim deli gibi atmaya başladı . Ve ilk defa eve mutlu gittim.