Sabah kalktım babama ve bana kahvaltimizi hazırladım evden çıktım. Hiç otobüse binesim yoktu. Bende yürümeye karar verdim. Yürüdüm okula kadar.2 kmlik yolu yürüdüm normalde ayağa kalkmakta bile zorlanan ben. Kendime hayret ediyordum.Ama bi yandanda çok mutluydum çünkü kendimi geliştirme yolunda ilk adımı atmıştım. Evet karar verdim degisecektim. Artık eski yccwashere yoktu yepyenisi gelicekti artık. Sonra durdum. Mutluluktan sıyrıldım.Ve beni bu değişime zorlayan, iten nedeni düşündüm. Yaptiklarimin arkasında hep bir neden olmalıydı. Simdiye kadar hep öyle olmuştu bu.O an aklıma geldi.O mavi kısa saçları ve de ela gözleriyle. Oydu beni değişime zorlayan. Kendi içimde çelişki yaşadığımı hissettim o an.Bir kız yüzünden değişecek miydim gerçekten?