Uyandığımda annemi gördüm. Siyah renkte deri kaplı bir koltukta uyuyordu. Anneme bakıp gülümsedim. Birkaç saniye sonra doktor girdi içeriye. "Nasılsın evlat?" dedi gülümseyerek. "Biraz canım acıyor." dedim. "Buna şükret. Dün gece on dört tane dikiş attım karın bölgene." dedi. "Epey fazlaymış." dedim. "Anca yetti." dedi gülerek. "Beni bıçaklayanlar yakalandı mı?" dedim. "Sabaha karşı yakalanmışlar." dedi. "Ne zaman taburcu olacağım?" dedim. "Yarın sabah." dedi gülümseyerek. "Yaptıklarınız için teşekkür ederim." dedim. "Ben görevimi yaptım. iki saat daha hareket etme. Bir ara yine gelirim." dedikten sonra çıktı odadan. Kısa bir süre sonra annem uyandı. Uzun uzun sohbet ettik annemle. Öğlenleyin Kerim aradı. "Nasıl oldun kardeşim?" dedi. "iyiyim sen nasılsın?" dedim. "Ben de iyiyim. Tayfamı topladım. Bana sataşan çocukları pataklamaya gidiyoruz." dedi. "Yanında olamadığım için üzgünüm." dedim. "Senin canın sağ olsun kardeşim." dedi. Bu sözünden sonra Kerim'e olan sevgim arttı. Akşam üstü beş civarı Sıla'm geldi. Sıla'mı görünce çok sevindim. Izdırabım hafifledi. Bir ara Sıla'm bana çorba içirdi. Bu davranışı çok hoşuma gitti. Ama annem bu duruma bozulmuş olacak ki Sıla'm gidince "Bundan sonra sana mercimek çorbası yapmayacağım!" dedi. "Olmaz öyle şey anne. Beni mercimek çorbanın eşsiz lezzetinden mahrum bırakma." dedim. "Tamam canım oğlum." dedi. Yüzündeki hüzün ve kibir kayboldu...