-Oğlum görmüyor musun orada işte! Sık artık.
-Yapamayacağım galiba baba!
-Unutma sen bir aslansın o senin avın sen vurmazsan o vuracak kaçmak için. Sık!!
Küçük bir sessizlik ve ardından tüfek sesi.

Aradan iki sene geçmişti. Uyandım güneş yeni doğmuştu . Esnedim biraz yataktan kalktım. Duşa gidiyordum ki annemin telefonu çaldı. Anneme seslendim, uyuyordu galiba. Telefonu elime aldım, babam arıyordu. Hayırdır inşallah babam bu saatte neden arıyordu saat daha 8 olmamıştı. Telefonu açtım.
- Efendim baba ?
- Alo kiminle görüşüyorum? ( tanımadığım bir ses)
- Ben telefonunu kullandığınız kişinin oğluyum buyrun?
- Beyefendi ben Bursa Mudanya Emniyet Müdürlüğünden Akif komiser dün gece saatlerinde bir uçak kazası oldu. Ma-male-sef babanızı kaybettik.( Ne diyor lan bu. Benim babam sevmem fazla ama o ölemez imkanı yok böyle bir şeyin.)
- Ne demek kaybettik ne diyorsunuz komiserim? Ne dediğinizin farkında mısınız?
- Sakin olun beyefendi. Lütfen sizi anlıyorum.
- Nereye anlıyon nereye? Yalan söyleme lan bana anlıyormuş. Nereden anlican sen beni?
- Beyefendi babanızın cenazesini almak isterseniz sizi birkaç gün içinde Bursa’ya bekliyorum. iyi günler.

Şok olmuştum. Nasıl ölür? O ölemez ya falan diye saçma sapan düşünüyordum. Hemen üstümü giyinip hazırlandım. Anneme ‘’anne ben bugün Serkanlarda kalacam haberin olsun yarın işimiz var.’’ dedim ve hemen evden çıktım. Serkan'ı aradım. Olayların bir kısmını anlattım. Hadi toparlan gidiyoruz dedim. Hiç itiraz etmeden tamam dedi sağolsun.