tek çarem annemle konuşmaktı..

anneme durumu anlatamazdım.. tabi ki her zaman yaptığımı yaptım.. onun saf yüreğini alçak yalanlarımla kandıracaktım. oradan babamın beynine giden yola ulaşacaktım..

babama direk ben eve gelmiyorum artık diyemezdim.. belamı giberdi.. hiç vurmamıştı bana ... ama söylediği sözler mermi kadar etkiliydi benim için.. kafama bir 7.65 mm mermi girmiş gibi hissediyordum. yediğim kalaylı laflardan sonra..