Yarım saat gezdikten sonra kar topu savaşı yaptık. O kadar çok eğlenmiştik ki Sıla'nın bana olan bakışlarının değiştiğini hissedebiliyordum. Yorulunca kar dolu zemine uzandık. "iyi ki varsın!" dedi bana bakarak. "Sen de!" dedim Sıla'mın masum ve hafif kızarmış yüzüne bakarak. "Kusura bakma sırtına biraz fazla kar yedin." dedi gülerek. "Sorun değil. Ben senden gelen her şeye razıyım." dedim. "Hiç ümidinde azalma olmadı değil mi?" dedi yüzüme dikkatle bakarak. "Hayır. Hem de hiç! Hatta gün geçtikçe sana karşı olan duygularım daha güçlendi ve ümidim arttı." dedim son derece kararlı bir halde. Sonra bana acılarımı unutturan, baktıkça mutluluğumu arttıran yüzünü okşamaya başladım. "Seni çok seviyorum Sıla." dedim ve gözlerimden yaşlar süzüldü. "Neden hüzünlendin?" dedi merak dolu sesiyle. "Samimiyetten." dedim. Yumuşacık ellerini yüzüme koydu. "Ben de seni seviyorum!" dedi gözlerini gözlerime dikerek. Birkaç saniye sonra öpüşmeye başladık...