her yaz ailecek köyümüze giderdik amcalar halalar kuzenler çoluk çocuk her yaz toplanırdık koyumuzde. o yaz da (1965) yine okullar kapandiktan 3 hafta kadar sonra koye dogru yola ciktik. icim kipir kipirdi, liseden yeni mezun olmustum, koyumu ozlemistim aksam karanligina dogru koye vardik. koyun girisindeki mezarlik her zamanki gibi sessiz ve hafif sisliydi, normal mezarliklardan biraz daha değişikti bizimkisi. mezarlarin mezar tasi yoktu, tamamen tahtadan derme çatma islerdi. ve mezarligin tam ortasinda devasa bir cinar agaci vardi. etrafi çitlerle çevriliydi, ürkünç bir yer oldugu için köyün çocukları ve yaşlıları tarafindan türlü türlü hikayeler anlatılırdi orası hakkında.

okuyan bi kaç yeğen çıkarsa devam ederim

edit: yeğenler bari nick6 girin (bkz: d4y1)