Gozlerimi hafifce araladim. Camin onunde bir kararti vardi. Birşeyler soyleye soyleye gitti. Biri gozume igib tutuyor gibiydi. Ulan dedim noluyo amk ak sakalli dede cikip gel evladim dicek saniyorum. Ak sakalli veysel cikti sonra.

Yanima oturmus koltukta uyukluyordu.
Duvardaki saate baktim saat 5i biraz gecmisti. Uyuyayim dedim az daha. Sonra yine sinyal sesiyle uyandim. Bu sefer gozlerimi fal tasi gibi acip basimi saga cevirdim veysel hala uyuyordu.

"Sss lan amina koduum. Ssss yannan kafali. Layn gibik kime diyom uyansana olm"
Sonunda uyandi. Uyanır uyanmaz boynuma sarildi
"Cok sukur kardesim uyandin ha?
-uykumu almisim.
+bende 1 hafta uyusam bende uykumu alırdım.
-ne haftasi lan 4-5 saat anca uyudum herhalde.
+kaza yaptin amina koduum mali. O arabadan sag ciktigina sukur.
-harbi mi lan.
+hadi yorma kendini " deyip odadan cikti.
Hemsire gelip serumu felan kontrol etti. O sinyal veren alete baktı gitti.

Evet kaza yapmisim. Arabanin tavani tabanina yapismis ama asfalta savrulmusum. Sans eseri kurtuldum diyebilirim.

Odaya bir daldilar ki sormayin gitsin. Ceren seda mert ve sari veyselin annesi asli duygu murat abi herkes burda. Vay aq gozlerim yasardi lan. Bi de evlatlik verildigim aile. Beni taniyan kim varsa hastane odasina dolusmuslar