Bir garip oldum. Seda aklima geldi o kadar ümit verdik hatuna. Gerci onla da ne kadar surer orasi tartisilir ama neyse.
Ceren parmak uclarina basip yanagima bir öpücükk kondurdu. Sonra kendime gelip ne yaptigimin farkina vardim.

Zamaninda beni terkeden, arkasina bile bakmayan yilani tekrar koynuma almak uzereydim. Ama lanet olsun ki aşk galip geliyordu. Bende aşkı bir kenara bırakmaya karar verip cerenin gozlerine baktim..

"Bi sefer olmaz ceren benim bir sevgilim var. Onca yaşadığımız seyden sonra seni nasil affederim"

Sustu. konusmadi bir daha. Koltukta duran cantasini aldi evin anahtarini sehpaya birakip gitti.
Ardindan oylece kalakaldım. Ne diyebilirim ki yasandi ve bitti.

Veysel gibi olmali aslinda.. 3 gun takilip 4.gun tanimamak enguzeli sanirsam. Ama yapamiyorum biraz zayifim bu gonul meselelerinde. Ve telefonuma bir mesaj geldi.
"Sonsuza dek hoşçakal" cerenin vazgectigini o zaman anladim ama icimde bir pismanlik vardi. Gereksiz bir pismanlik gibi dursada eskiden kalma aşk kırıntılarını temizlemeli diye dusundum..