Birer simit alıp yakınımızdaki banka oturduk. Denizden gelen soğuk hava dalgaları bedenimi ürpertiyordu. Ama hoşlandığım kızla birlikte denizi seyretmekten aldığım keyfi azaltmıyordu. Simitlerimizi yerken Sıla'ya baktım. Mutlu gözüküyordu. "Hep mutlu olursun umarım." dedim. "Teşekkür ederim." dedi gülümseyerek. Gülümsemesi bedenimi ısıtıyordu... Ayranlarımızı da bitirdikten sonra yürümeye devam ettik. Daha sonra eve bıraktım Sıla'yı. Yanımdan ayrılınca tuhaf oldum. Kendimi kötü hissettim. Birkaç dakika sonra Kerim aradı. "Neredesin? Paraya ihtiyacım var." dedi. "Hikmet Abi'nin kahvehanesinde buluşalım." dedim. "Tamam, yarım saat sonra oradayım." dedi. Kahvehanede buluştuk. "Biraz paraya ihtiyacım var. Esmer manitam vardı ya, onu yemeğe zütürücem." dedi. "Sen ondan ayrılmamış mıydın?" dedim şaşkın bir halde. "Yok be oğlum. O tavuğu bırakır mıyım hiç?" dedi sinsice gülerek. "Doğru bırakmazsın. Ne de olsa babasının şirketi var." dedim. "Bana yardımcı olacaksın değil mi?" dedi. Cebimdeki paraları çıkardım. "Tüm param bu kadar. Umarım işini görür." dedim. "Umarım." dedi ve teşekkür edip gitti. Daha sonra Hikmet abi geldi yanıma...