"Benim manitadan güzel mi?" dedi. "Hangisinden bahsediyorsun?" dedim. "Benim için saçlarını kızıla boyatandan." dedi sırıtarak. "Sadece ondan değil. Tüm manitalarından bile daha güzel!" dedim ben de sırıtarak. "Vay! Sen boşuna bu kadar iddialı konuşmazsın. Bir gün şu kızı bana göster de ben de yorum yapayım." dedi. Morelim bozuldu. "Tamam." dedim soğukkanlı bir tavırla. "Bozulma hemen. Kötü bir niyetle dememiştim. Yengeme de yan gözle bakacak değilim." dedi. "Şimdiden yengem dediğine göre inanabilirim sana." dedim. "inan tabi." dedi ve sözlerine devam etti: "Benim çayım bitecek, daha kendininkine dokunmadın. Soğumuşsa yenisini söyleyeyim." dedi gülerek. Çayımdan bir yudum aldım ve "Gerek yok." dedim. Çayımı içmeye devam ettim. Bitmesine az kala kafenin kapısından bir kız çıktı. Gözlerime inanamadım. Bu o kızdı! Hemen elimdeki çay bardağını tabağına bıraktım ve ayağa kalktım. "Birazdan dönücem." dedim. "Nereye gidiyorsun kardeşim?" diye bağırdı arkamdan. Dönmedim arkama ve koşmaya devam ettim...