içeri girdim sessiz bir şekilde ve salona geldim , baktım büşra yoktu. Arka odaya doğru geçtim, ve kapı aralığından büşrayı gördüm yatıyordu ve konuşuyordu. Bir an kendi kendine bişeyler söylüyor sandım ve tam kapıyı açıp sürpriz diye seslenecektim ki , bir erkeğin ömründe yaşayabileceği en kötü an ile karşı karşıya kaldım. Burağı büşrayla aynı yatakda gördüm. Yapılır mı bu bir insan evladına ? Böyle tertemiz duygularla düşünen bir insana yapılır mı bu. Düşünemiyordum , yutkunamıyordum. Ya o an nefesim kesildi kalbim durdu. Kendimi toparladım. Onlar beni görmemişlerdi. Bir anda beynim bana onları öldür diyordu. istemiyordum bunu ben. Ama durduramadım beynimi. Ekmek bıçağını aldım mutfaktan ve onları salonda beklemeye başladım. Eninde sonunda geleceklerdi. Bu sırada göz yaşlarıma hakim olamıyordum. Paramparça olmuştum ve hayatım yeniden perişan olmuştu. Beklemeye devam ettim ...