- Beğim bakar mısınız
+Buyur asker
-Burada bir noyan var, yaralı sanırım
Ben-ğhğhğhğhğ
-Yaşıyo lan bu
Ben-Ahhh. Noluyo burda.
+Asker yakala çabuk
Ben-Sen kimsin lan oç
-Düzgün konuş lan hanınla!
Ben- Ne hanı lan.
+Kergit Hanlığının Lideri Janakir oğlu Sancar Han
---
Yaralanmıştım. Beni tedavi için Tulga'ya zütürdüler. Jeremus diye bir adamla tanıştım. Doktormuş. Beni iyileştirdi. Ama iyileşmemle askerlerin beni zindana atması bir oldu. Orada fazla kalamazdım. Eski dostlarım olan Bahesturla Rolf'e mektup yazdım. Gardiyana yibe rüşvet verip mektubu yollattım. Mektupta 1 ay sonra Reyvadin'e gelmelerini söyledim. Bem de kaçmak için hazırlanmaya başladım. Ve büyük gün gelmişti. Akşam kumanyam verildikten sonra gardiyana rüşvetle aldırttığım hançerimi çıkarttım. Nöbet değişimi esnasında kapıyı sessizce açıp iki gardiyanı da öldürdüm. Daha sonra ikisini de zincirle bağlayıp içeri attım. Direk pazara ilerleyip silahçıyla at satıcısını bıçakladım. ikisinin de en güzel mallarını çalıp gizlice şehirden çıktım. ilk önce memleketime gidip isyandan önce oraya gömmüş olduğum 10 bin dinar civarındaki birikimimi topraktan çıkarttım. Hemen ardından köylülerimden asker olmak isteyen var mı diye sordum. Hepsi bana hayır cevabı verdi. Ben noyanım size emrediyorum dediğimde de bana "Sancar Han senin kelleni istiyor. Ona istediğini vermeden burdan git."dediler. Bu gece gideceğim dedim. Ama bana yaptıkları bu hainliğin hesabını soracaktım. Gece elimde meşalelerle dışarı çıktım. Önce evlerin camlarını kırıyor, hemen ardından da meşaleyi içeri atıyordum. Bir ev hariç tüm evler yanmıştı. O ev, çocukluğumun geçtiği, testilerle ve bira fıçılarıyla dövüldüğüm, annemin öldüğü evdi. Bu evi hiç sevmemiştim. Camı kırdım. Tam meşaleyi atacakken biri bana seslendi. Dönüp baktığımda bir anda kafama bir testi geldi. Evet, babamdı bu. Napıyosun diye bağırdım. Sanane lan bin dedi. Bana. Öz oğluna bin dedi. Belimdeki hançeri çıkartıp Sensin bin diyerek boğazına sapladım.