Balaban Noyan Prens Dustum’un yaveriydi. Bu yüzden Prens Sancar’ın Han olması onun için ölüm demekti. Onun ölmemesi bana bağlıydı. Aynı anda Sancar Han’ın yaveri Kramuk Noyan da Sancar Han’a haber vermeye gitmişti. Böylece yarış başladı. Tulga’ya önce varan Han olacak ve öteki Prensle onun yaverini öldürterek kendini sağlama alacaktı. Bu Kergitlerin kuralıydı. Eğer Han olan diğer prensi öldürtemezse bu iç savaş ya da sürgün hayatı demekti. Aklımdan bunlar geçerken Tulbuk Yaylasına geldim. Yaklaşık 10 dakika sonra da Prensi gördüm. Atımla direk ona koşarak kötü haberi vardim. Bana “Balaban Noyan’a git ve her an kaçmaya hazır olmasını söyle”dedi. Bunu demesi üzerine direk Tulgaya döndüm. 2 günlük mesafeyi yarım günde gitmiştim. Fakat döndüğümde acı olayı gördüm. Balaban Noyan, şehrin kapısına asılmış, boynuna da Prens Sancar’ın Hanlık Fermanı bağlanmıştı. Fermanda:

---
Tarihi Altın Zaferler ve Şanlı Savaşlarla Yazılmış, Kan ve Savaşla Kutsanmış Kergit Halkı;
Bu gün, tan atarken eski Hanımız Janakir Han’ı Tanrı yanına çağırmıştır. Kergit geleneklerine göre yapılan kurultaydan benim Han olmama dair karar çıkmıştır. Ve ben de Noyanlarımın bu kararına dayanarak kendimi Kergit Han’ı Sancar Han ilan ediyorum.
---