Jameyyed düştükten sonra her çavuşun emrine bir takım ve bir bölge verip onları çöle saldı. O alanda Sarranidlerin şehir ve köylerinde tıkılı kalmasını sağlama görevi aldık hepimiz. Görevi verdikten hemen sonra ben görev bölgem olan Durquba yöresine gittim. Önce şehre bağlı köyleri yağmaladım. Hemen ardından da 200 kadar alevli ok hazırlatıp hepsini şehrin içine fırlattım. Bizden haydutluk istendi ve biz de haydutluk yapmaya başladık. Köylere saldırdık, adam kaçırdık, şehre giden kervanları yağmaladık. Hatta bazen destek için doğuya giden Emirleri pusuya düşürüp esir alarak fidye istedik. Bu yaptıklarımız da başarılı olmuştu. Yaklaşık 2-3 ay kadar bu böyle devam etti. Prens Sancar Ahmerrad’ı fethetmiş, Samarra’ya ilerliyordu. Prens Dustumsa yanındaki 3 alayla ikmal, istihbarat ve baskınlar yapıyordu. O sırada beklemediğimiz bir emir geldi Prens Dustumdan. Emirde “Durquba’ya sızın, emir bekleyin.” yazıyodu. Hemen onbaşılarımı toplayıp olayı anlattım.
Ögeday Onbaşı—Çavuşum, bu neredeyse imkansız bir şey.
Ben—Ben bilmiyomuyum sence. Ama emir büyük yerden mecbur yapıcaz.
istemi Onbaşı—Beğim, bu aq bedevilerinin kıyafetlerini giyip kendimizi kervan gibi tanıtarak şehre girebiliriz.
Ben—Mantıklı... Diğer onbaşılar ne derler buna
Onbaşılar—Kabulümüzdür Beğim.
Ben—O zaman hazırlıklara başlayın. Bir de her askere birer tane temiz bedevi kıyafeti ve birer çöl atı lazım. Yoksa belli olabiliriz.
Hazırlıkları tamamlayıp yola çıktık. Sekhtem Köyünden aldığımız eşyalarla birlikte tam bir kervan gibi görünüyoduk. 2 günde şehre vardık. Kapıdaki askerler bize kılıç ve yaylarımızı bırakmak şartıyla içeri aldılar. Zaten şehre girdiğimiz gibi pazara gidip yeni kılıçlar aldık kendimize. Yağmalardan kazandığımız parayla Durquba’da her onlu için birer ev tuttum. Her ne kadar 1 aylık ciksener dinar ödesek de buna değecekti.