1246 yılında Han, Sarranidlere savaş açmış, hemen ardından da seferberlik ilan etmişti. Balaban Noyan da asker toplamaya bizim köye geldi. Geldiğinde ben çiftlikten mahsul taşıyordum. Beni görmüş, yanına çağırtmıştı. Gittim
Noyan—Evladım adın nedir senin
Ben—istemi, beyim
Noyan—istemi, asker olmak ister misin?
Ben—isterim beyim
Noyan—O zaman köyüne haber et, 3 gün içinde Sungetche Kalesine gel.
Ben—Peki beyim. Diyip köye yanına gittim. Köylülere bu haberi verdiğimde çok sevindiler. Noyan ben dışında 2 kişiyi daha beğenmişti. 3 gün içinde kaleye gidecektik. O 3 günde bütün köy arkamızdan dua etti
3. günün sonunda Noyan sağolsun bizim yanımıza 10 kişi vermişti. Bu 10 kişiyle birlikte Sungetche’ye gittik. Oradan da ekipman alımı vs. işler için Ichamur’a... Noyan bizlere 2000’er dinar verip pazardan klagib yeni asker malzemelerini almamızı istedi. Zırh dükkanına girdik. ilk defa temiz bir kıyafetim olmuştu bu dükkandan çıkarken. Silah dükkanına girdik ve kılıçlarımızı aldık. Daha sonra ahıra girip atları aldık. En son silah bakımı için erzak dükkanına girdik, girmez olaydık. O anda 10 yıldır unuttuğum herşey tekrar gözümün önüne geldi. Erzakçı babamdı. Beni 10 yıl önce beni karda tarlalara bırakıp kendisi Dhirim’de konfor ve refah içinde yaşamaya giden babam. Olayı çaktırmamaya çalışsam da beni tanımıştı. Diğerleri .ıkınca kolumdan tutp beni oturttu dükkanına.
Babam—Oğlum bekle biraz
Ben—Ben senin oğlun falan değilim
Babam—Öyle deme evladım
Ben—Ya ne diyeyim. 10 yıl önce beni karda kışta bırkaıp, kendin zengin bir huuryla Dhirim’e yerleşip zevk-ü sefa içinde yaşadığın ve bu on yılda hiç beni merak etmediğin için teşekkür ederim sana minnettarım mı diyeyim
Babam—Oğlum öyle deme, bak asker olmuşsun. Askere en çok gereken şey ardında onu bekleyen ailesidir. Hem babanı böyle açta açıkta, parasız pulsuz mu bırakacaksın dediğinde ben işi anladım
Ben—işin gücün çıkar amk. Asker olmasaydım umrunda bile olmazdım değil mi? Ama istemi asker oldu, onda para taktur diye peşime düşüceksin şimdi de. Yemezler. Onu beni terketmeden önce düşüncektin. Dedim ve çıktım.
Çıktım ve kapıyı o kadar sert çektim ki kapı kırıldı. Babam olacak şerefsiz arkamdan bakıyordu. Umrumda bile olmadı. Hemen kaleye gidip Kramuk Noyan’a hazır olduğumuzu belirttim. Heralde beni çok beğenmiş olacak ki bana direk ilk kıdemi vermşti.