insanların dehşet verici çığlıkları hala kulaklarımda yankılanıyordu. Birkaç dakika sonra nedenini bilmediğim bir şekilde çığlıklar sona erdi ve karşımda oturan asker ayağa kalktı, konuşmaya başladı:
“Yaklaşık 5 dakika sonra stadyuma gireceğiz ve sizi 2 gruba ayıracağız. Her bir grup için 10 dakika arayla sizi şehrin askeri üssüne zütürecek helikopterler gönderilecek. Lütfen aykırı bir davranışta bulunmayın ve kesinlikle hastalıklılardan uzak durun. Herhangi biriniz onlardan biriyle bir temasta bulunursa hemen orada öldürülecektir.”
Hastalıklılar mı? Ne hastalığı? Ben bunları düşünürken araç birden sallanmaya başladı. Etrafıma bakmak için tekrar ayağa kalktım ve gittiğimiz yolun tamamen terk edilmiş arabalarla dolu olduğunu, sadece konvoyun geçebileceği kadar küçük aralıklar kaldığını gördüm ve o konvoyun oradan ilk defa geçmediğini, yolun sırf onlar için açıldığını anladım. Aynı zamanda etrafta sendeleyerek yürüyen insanlar vardı. Ya da ben o sırada onların insan olduğunu düşündüm. En sonunda stadyumun girişine gelmiştik.