45 gün acemi birliği bitiyordu. 45. Günün sonunda çıktım yola. Komutanlarla vedalaştım. Bindim uçağa doğruu Samsun'a. Ordan kardeşimi aradım evdekilere haber vermeden havaalanına geldi. Bindim arabaya arabayı bile özlemiştim. Sonunda taşı toprağı altın olan mahalleme giriş yaptım.

ilk durağım evim oldu. Anam gördü şaşırdı babam gördü şaşırdı. Alayı şaşırdı. Şaşırmak şaşırtıcı gelmemeye başladı. Yemek yedim aldım arabayı Leyla yı aradım

B: Alo naber hayatım
L: iyiyim hayatım evdeyim sen napıyorsun.
B: iyi ben de Kültigin gelmiş sizin oraya bi emanet varmış da salak hangi katta oturduğunuzu unutmuş. Yeni telefon almış numaran da silinmiş.
L: Tamam canım iniyorum aşağı gelince tekrar ararım müsaitsen
B: Hehe müsaitim ararsın.

Apartmanın kapısı açıldı baktım kapıyı açtı.

L: Kültigin emanet varmış. Abin söyledi
B: Al yenge

Dedim bi poşet uzattım içinden benim emektar nike kramponlar çıktı :d

Bu ne be Kültigin dedi. Yav Kültigin demeyi bırak artık dedim. Anaaaaamm aşkımmm diye boynuma sarıldı. Yukarı çıkıp kaynanayla kayınpederin de elini öptüm. Usta birliğimi sordu. Kocaeli izmit Cengiz Topel Hava Üssü dedim. Havacı bahriyeydim. iyi iyi hayırlısıyla git de gel dedi. izin alıp Leyla ile beraber akşam yemeğine çıktık.

Yemekte keyfimi kaçırcak bi muhabbet açıldı. Abimi vuran bin bunların akrabasıymış da mevlütü varmış da falan fistan. Dedim gelmeyeceğimi sen de iyi biliyorsun deyince üstelemek istemedi. Anladı sinirlendiğimi.

Sadece ona karşı değil aşşağı mahallenin gençlerine acayip şekilde garezim vardı. Yine var. Ama benden çekinirlerdi. Deliydim lan ben. Baya bildiğin raporsuz deliydim. Delirince çok kötü şeyler yapıyorum. ileride de yapıcam. Neyse yemeği yedik hafiften keyifsiz bir şekilde Leyla yı evine bıraktım.