"Bu çocukla çok samimisin. Bu kadar samimi olma. Bir gün pişman olursun." dedi Elif'e. Elif ise "Ben halimden memnunum. Git başımdan." dedi. Bunun üzerine Arda, daha fazla sinirlenip bana "Görüşeceğiz seninle." dedi tehditkar bir sesle. Ertesi gün öğlenleyin çocuklar bahçe teneffüsüne çıktı. Kısa bir süre sonra Arda geldi yanıma. "Sen çok oldun. Hem geçen gün üst dudağımı patlattın hem de Elif'i yanına çektin." dedi. "Bitti mi söyleyeceklerin?" dedim ayağa kalkarak. "Şimdilik bitti." dedi. "O halde beni iyi dinle. Senden ve senin gibilerden benden nefret ettiğinizden daha çok nefret ediyorum. Eğer benimle uğraşmaya devam edersen bu sefer bir yumrukla elimden kurtulamazsın." dedim. "Sen de bana bir daha zarar verirsen bu sefer bahçe cezası yerine tuvalet cezası alırsın." dedi. "Hiçbir ceza umurumda değil. Benimle çok uğraşanın sonu kötü biter." dedim. "Beni de mi öldürürsün?" dedi. "Öldürmem ama benimle uğraştığına pişman olursun." dedim. "Asıl sen pişman olacaksın." dedi ve kendine yumruk atmaya başladı...