üst not: beyler biraz daha ilgi gösterin amk şuku çuğu atın uplayın top layın ama yapın bişeyler kurduk o kadar hikayeyi. 3. paylaşışım az değer verin amk.

... vaktim tükeniyordu. kurtulmak için bir yol arıyordum. saniyelerin ne denli hızlı geçtiğini zamanın benim için hiç bir etkisinin kalmadığının farkına varmıştım artık. ayak sesleri duyuyordum. şu seslerle irkildim "acele edin hemen bulmalıyız onu, patron bizi yakar." fısıltılar. ayak sesleri ve yanı başımda bozulmuş damlatan musluk beni daha da endişelendiriyordu. beynim çalışmayı durdurmuş. yaşamsal faaaliyetlerimi zor gerçekleştiriyordum sanırım. nefesim daralıyor, elim ve ayaklarım kesiliyordu. gözlerim karardı... sonrasında kendimi büyük kocaman bir hangarda buldum. ellerim bağlı, vücudumdaki her bir kemiğin kırıldığını hissediyordum. suratımdan sıcak kanım bacaklarıma damlıyordu ve başımda soğuk bir metal. metalin arkasında tetiği çekmek için bekleyen gözü kara belki beni öldürürse çocuklarına biraz daha iyi bakabileceğini düşünen kısa ve kalıplı adam. korkuyordum taa ki...

bundan 10 sene öncesiydi. 18 yaşımda lise son sınıfta küçük bir şehrin, kalabalık mahallesinde kimsenin bilmediği küçük evimizde annem kız kardeşim ve ben otururken, istanbula çalışmak için giden babamın öldüğü haberini almamızla annemin ve kızkardeşimin feryadları, benim annemi teselli etmeye çalışırken akşamın soğukluğuna karışan birkaç damla göz yaşımla geçti. sabaha kadar 1 paket sigaramın nasıl bittiğini anlamadım...

NOT: BEYLER GÜZEL BiR HiKAYE OLUCAK iNŞALLAH. ŞUKULARI REZLERi ALAYIM. DEVAM