Darbe gününden bu selanın ne anlama geldiğini az çok biliyordum. Halktan seferberlik isteniyordu, fakat ne için? O saçma ve korkutucu bilinmemezlik duygusunu kafamdan ne kadar uğraşsam da bir türlü atamıyordum. Bunları düşünürken Mustafa Abi'nin uyu artık, dinlenmen gerekiyor demesiyle kendimi tekrar yatağa bıraktım.
Sabah olmuştu. Mustafa Abiyi kaldırmadan gidip elimi yüzümü yıkadım. Suda bir gariplik vardı sanki. Normalden çok daha yavaş akıyordu. Musluktandır diyip aldırmadım ama yine de önlem almak gerekiyordu. Odaya döndüğümde Mustafa Abi de uyanmıştı. Ona biraz su stoklamamız gerektiğini söyledim. Evde ne kadar damacana, kap varsa içine su doldurduk. Bu yorucu iş beni acıktırmıştı.
-Abi çok acıktım ben yanımda birkaç konserve ton balığı var, gel yiyelim istersen.
-Olur mu öyle kardeşim ben şimdi gider marketten alırım bir şeyler.
Dışarı çıkmaması için ne kadar ısrar etsem de beni dinlemedi.
-Abi bari beni dinlemiyorsun, şu bıçağı al yanına. Umarım kullanmak zorunda kalmazsın..
Onunla beraber gitmek için ne kadar dil döksem de beni yanında zütürmemişti. Arkasından kapıyı kapattım ve dün uyuduğum yatağa uzandım tekrar.