O an aklımdan ailemin durumundan izlediğim tüm zombi filmlerine kadar her şey geçiyordu. inanılmaz duygular içerisindeydim. Ama en çok da bilinmemezlik korkutuyordu beni. Filmlerdeki tüm o olaylar gerçek olabilir miydi? Hiç mantıklı gelmiyordu. Hem de hiç. Ben bunları düşünürken Mustafa Abi'nin tekrar "Anlat!" demesiyle yerimden zıpladım. Ne gördüysem dilim döndüğünce anlatmaya çalıştım.
Evden neden ayrıldığımı, kadının adamlardan kaçtığını, adamların kadına neler yaptıklarını veya yapmaya çalıştıklarını büyük bir kaygı içerisinde anlattım.
Ben bunları anlatırken Mustafa Abi beni normal bir hikaye anlatıyormuşum gibi dinliyordu. Oysa her şey gerçekti, nasıl bu kadar sakin olabiliyordu? Kafamdan onun da o adamlardan, artık zombi diyeceğim adamlardan olabileceği düşüncesi geçti ve bir saniyeliğine de olsa içimi büyük bir korku kapladı.