Sevda'yı tutup büyük bir kaydırağın kulübesinin altına saklandım. insanlar ortadan kaybolunca yakındaki dereye gittim. Kanlı çakımı çıkardım. Belli belirsiz gülmeye başladım. Akıl sağlığımı yitiriyordum sanırım... Sevdayı yere yatırdım. Çakıyı ağzının sağ tarafına dayadım. Yüzünü tutup çakımı sağa doğru ittirmeye başladım. Ağzı genişledikçe akan kanlar çoğalıyordu. Akan kanlar çoğaldıkça yine o tarif edilemez mutluluk sarıyordu bedenimi. Aşağı yukarı bir dakika sonra çakımı Sevda'nın ağzının sol tarafına dayadım. Bu sefer çakımı sola doğru ittirmeye başladım. O an Sevda uyandı. Çığlık attı. "Boşuna bağırma. Seni benden kimse kurtaramaz kahpe!" dedim. Konuşmaya çalışıyordu ama tam olarak beceremiyordu. Elleriyle beni durdurmaya çalışıyordu ama içimdeki katil ondan çok daha güçlüydü... Çok hüzünlü ağlıyordu. Ama hiç üzülmüyordum tam tersi daha çok seviniyordum o ağladıkça. Aşağı yukarı bir dakika sonra bıçağı boğazına dayadım. "ihanet eden bedelini öder!" dedikten sonra yatay yönde boydan boya kestim boğazını. Sonra kucakladım Sevda'yı. Boynundan öptüm, kokusunu içime çektim. Ağzındaki kanları yaladım, emdim. Sonra aşağı yukarı dört metre yükseklikten dereye bıraktım hain Sevda'mı...