Kimsenin aklı çatışmanın şiddetinde değil,o gün aramızdan ayrılan 3 tane
silah arkadaşlarımızda. Birisi şehit oldu birisi ağır yaralı ki durumu iyiye gitse
bile artık yürümeyebilir, diğer arkadaşımız da yaralı.

Bölük komutanının morali bozuldu, Mahmut Uzman dişi attırdı bir de
pansuman yaptırdı.Bu arada ben ondan öncesinde annemi arayamadım.
Hani Ferit bana bir şey diyecekti ya ta o günden itibaren tam 1 ay boyunca
arayamadım.

Moralim baya bozuldu,lan olum her gün muhabbet ettiğin adam.
Arkadaştan, dosttan,kardeşten öte silah arkadaşım lan.
Her özelimi rahatlık ile paylaştığım, dertlerimize ortak derman arayan
kardeşimi kaybettim ben.

Mahalle arkadaşlarım ile konuşmadığım konuları konuştum ben,
ya nasıl yazılır bilemiyorum ki,silah arkadaşlığı çok farklı bir şey.
Acısı ilk gün gibi değil beyler ama aklıma geldikçe içim bir garip olur.

Düşünsenize 20 yaşında, gayeleri var.
Ama bir kör kurşun ile sevdikleri sevecekleri hayalleri ve hayatı elinden alındı.
Karşı taraftan 4 leş aldık onu da ne gereği varsa otopsi için
adli tıpa gönderdiler.

Neymiş ailelerine teslim edilecekmiş,lan onun ailesini de giberim
leşini de,cenazesinide.
Mahmut uzman geldi koğuşa
"intikamları er ya da geç alınır"dedi pek fazla konuşacak hali yoktu
sonuçta az önce ölüm hepimize göz kırptı.

Bunların amacı Kazan Vadisin de ki operasyonlarda ölen leşlerin
intikdıbını almakmış,bir gibim alamadılar.
Gece kimse yatamadı.

Bizim koğuşta Ceyhun'un yatağına bayrak serdik,
fatiha okuduk. Dedim ya yazılarak sizlere şuan ki duygularımı
aktaramam ama şöyle değineyim;
"Babanız veyahut çok sevdiğiniz birisi sizlerin gözleri önünde
ölür ya aklına onun ile alakalı anıların gelir, işte
benim duygularım şuan bundan ibaret özellikle
şehit olduktan sonra ki hafta kendime gelemedim.

Ruhun şad olsun Ceyhun!
(Ceyhun ve bütün şehitlerimizin ruhlarına el fatiha)