Ölüm sessizliği vardı resmen herkes kim bu dercesine bana bakıyordu genç bir kadın hoca vardı yeni mi geldin sen diye sordu. bütün özgüvenimi toplayıp

b:evet
h:tamam boş biyere otur sıran gelince senle de konuşuruz
b:tamamdır hocam

sınıfa şöyle bi bakındıktan sonra epey kalabalık bi sınıf olduğu için sadece bi kızın yanının boş olduğunu gördüm yanına gidip merhaba oturabilirmiyim diye sorup olumlu yanıtı alıp oturdum.(kız kısa boylu kısa saçlı sarışındı epey tatlı bi kızdı)

klagib yazın ne yaptınız sorusunu sorup sohbet ediyorlardı. sıra bana geldikten sonra

h: tanışalım bakalım yeni öğrencimizle ismin ne senin?
b: noverro hocam (esprili bir şekilde)sizin isminiz neydi?(kahkaha tufanı kopar)
h: pek te ukalayız bakıyorum nurşen benim ismim. annen baban ne iş yapar?
b: memnun oldum ikisi de öğretmen
h:kardeşin var mı?
b: yok
h: oturabilirsin

sınıftakileri süzüyordum hangisiyle iyi muhabbetim olur kim benim kafadan diye bakınıyordum ve tanımaya çalışıyordum. nihayet tenefüs zili çaldı.