2 sene öneki-3:
bu parayla da ev kirasını ödeyebildim sadece. benim fazladan bir iş bulmamda gerekebilirdi aslında.
iş aramaya da vaktim yoktu çok heyecanlıydım bu kimyasal için, bunu bir kaç kez denemeliydim acaba dokuyu yenileyen hangisiydi diye düşünüyordum. kanserin etkisi mi yoksa kimyasalın ta kendisi mi ya da kimyasalın kanser üzerindeki etkileşemi mi. bunu denemek için canlı organlara ihtiyacım vardı fakat denek olayı yeterince başımı ağrıtmıştı.
ve aklıma mezardan ölü çalmak geldi, en azından kimse peşine düşmezdi diye düşünüyorum fakat çürümemiş bir ölü olmalıydı. yeni ölmüş bir adam keşfettim gömdükleri mezarı buldum daha sonra gece gidip mezarı açmaya çalıştım mezarlık bekçisine yakalanmadan yapmalıydım bu işi. sonra ölüyü mezardan çıkardım ve rent a carcıdan aldığım arabanın bagajına cesedi atıp eve zütürdüm kimseye görünmemeye de dikkat ettim.
eve zütürüp cesedi yatağa yatırdım daha sonra neşterle ölüyü açtım ve, kendimden iğrenerek organlarını bir leğene aktardım. bu işlemden hep nefret etmişimdir. böbreği tezgaha koydum ve bir oyuk açtım sonra kendi geliştirdiğim yapay kanser hücresini böbreğe verip hazneye kapattım odayı kilitleyip çıktım.
uyumaya çalışıyordum ama gerçekten böyle iğrenç bir işi nasıl yaptığımı kendim de bilmiyordum ben insanlık için bu kadar çabalarken bir çok insanı da hiçe sayıyordum aslında ama kimin gibinde olurdu ki toprağın altındaki bir ölü. önemli olan onun orada sanılmasıydı. ama gözüme de uyku girmiyordu.
ertesi sabah ondan somaki sabah organ çürümeden bekledim kanser yayılmaya başladı daha sonra kimyasalı verdim hem de vermem gerekenin üç katını organın çürümesi 1 ay sürecekti her ne kadar koruma altında tutsamda. mutlaka kısa sürede gözlemlemem gerekiyordu bütün bunları daha sonra organ yine erimeye başladı. acaba aynı reaksiyonu mu gösterecek diye izliyordum tam 2 gece hiç uyumadan gözlemledim.