Deneyin başlamasından sonra tetikleyici gazlarla uyanık tutulan tutsaklar için ilk beş gün sıkıntısız geçmişti. Denekler içeride bulundukları süre boyunca sürekli olarak gözlem camlarından ve mikrofonlardan takip edilmekteydi. Uzmanlar deneklerin beş gün sonrasında sürekli kendilerinin geçmişte yaşadıkları travmatik olaylardan bahsettiklerini gözlemlemeye başladılar. Aradan belirli bir süre geçtikten sonra denekler kendi aralarında konuşmayı bıraktılar ve gözlem camlarına ve mikrofonlara doğru diğer deneklerin duyamayacağı şekilde fısıltı halinde konuşmaya başladılar. Artık kendilerini gözlemleyen insanların varlıklarını sorguluyor ve onlarla iletişime geçmenin yollarını arıyorlardı. 9 günün sonunda ise daha önce yaşanmayan bir olay gerçekleşmiş ve bir denek hiç durmadan çığlık atmaya başlamıştır. Denek hiç durmadan odanın içinde bir uçtan bir uca koşarak 3 saat boyunca çığlık atmıştır. Denek anlamsız şekilde koşmasını ve bağırmasını bıraktığında ise Rus uzmanlara göre ses tellerini parçalamıştı. ilk denek sustuktan sonra ikinci denek aynı anlamsız hareketleri yapsa da diğer 3 denek bu olaya tepkisiz kalmaya devam etmişlerdir. 3 denek odada var olan kitapları sayfalarına ayırarak odada bulunan uzmanların onları gözlenmesine olanak sağlayan camları bu yapraklarla kapatmışlardır. Artık odayla dışarının tek bağlantısı mikrofonlar kalmıştır.