Hiç bir zaman sevilmedim. Aşk nedir nasıl bir şeydir bilmiyorum, babamdan hiç sevgi görmedim.Pek güzel bir hayat geçirdiğimi söyleyemem. Tabi annesini öldüren bir çocuk nasıl güzel bir hayat geçirebilir. Doğarken bile istenmedim şu dünyada, bana dar geldi bu hayat, annemin rahminden çok daha da dar. Nereye dönsem, diğer tarafa dönmek zorunda kalıyorum.5 yaşımda babamdan şiddetli darbeler almaya başladım. Sırf nefes aldığım için dövüyordu. Haklıydı, nefes almam her zaman suç olmalı, okula başladığım zamanlarda babam bana haftalık 2 lira veriyor. Evden okula yürüyerek gidip gelmek zorunda kalıyordum. Maddi durumumuz iyi olmasına rağmen yırtık ve küçük elbiseler giymek zorunda kalıyorum. Yeni bir elbise ne zaman aldım hiç hatırlamıyorum. Kapıcının çocuğunun, eski elbiselerini giyiyordum.

Okulda da aynı muameleyi görmeye başlamıştım. Zaten ne olmasını bekliyordum ki,sevgiyi arama ihtiyacı buluyordum her zaman, sadece bir kızdan gördüm o sevgiyi o da...