o an kafama zınk etti. dün radarda gördüğüm noktalar. savaş çok yakındı. dünyamız gerçekten 10 yıl içinde çok fazla ilerlemişti. uzay teknolojisi heryerdeydi. o hayal denilen uçan arabalar gerçekti ulaşım havadan ilerliyordu fakat şu an dünyada seferberlik ilan edilmişti eli silah tutabilecek herkes hazırdı. svaş kapının ardındaydı. sanırım dün gece benim son gecemdi diye düşündüm aklımdan. para denen olay 2 sene önce kaldırılmıştı. lükslerden vazgeçilmiş. herkes biraz daha yaşayabilmek için uğraşıyordu. bir makine düşünün o makinen düzgün işlemesi için motor kadar. bir somun bile önemliydi. çiftçilik hayvancılık herşey devam ediyordu. ama dünya savaşın eşiğindeydi. önce savaş dünyadan 1 ışık yılı uzakta samanyolu galaksisinin dışında yıldızlar arası bir yerde gerçekleşmeye başlamıştı. metal kale denen gezegenimsilerden onlarca üretmiştik. o konumda savaşması için klon robot askerler vardı yani herşey otomatikti yapay zeka bu robotlar düşmanı belirler bu zamana kadar olan savaşlardan yapılan taktikleri uygularlardı organize olarak savaşırlardı. fakat karşımızdakiler öyle azımsanacak düşmanlar değildi. onları ilk görüşümüz. bir robot askerin kamerasına yakalanan görüntüydü. şu yeşil varlıklar evet farklılıklar da vardı evrende. herkes insan görünümünde değilmiş. o yaratıklar resimlerde animasyondakiler gibi de değillerdi. çok çirkin metal gibi parlaklardı. sanırsakta ortalama 2.5 metre boylarındaydılar. boşlukta ekipmansız hareket edebilen varlıklardı. belkide üzerlerindeki bir şekil zırhtı. bunu anlamak için bir tanesini ele geçirmeliydik. savaş sıcak değildi fakat büyüktü. yeni bir evren yaratacak kadar güçlü patlamalar gerçekleşiyordu uzayın derinliklerinde. direniyorduk yarıya yarıya düşmanı kırmıştık. ama asıl silah bizden saklanmıştı sanırım.